Adventures on the West Coast: #4: Voorbereidingen voor het echte werk

Maart loopt op zijn eind en het duurt dan ook niet lang meer voordat ik permanent naar Mandarte Island vertrek. Momenteel regent het alweer voor een goeie week, het lijkt erop dat het komende week niet anders is. Het schijnt echter voorjaar te zijn, met de eerste kolibries, gieren en zangvogels. Ik heb in de afgelopen tijd niet helemaal stil gezeten, met nog een kort bezoek aan het eiland en een lang weekend bij goede vrienden van mijn ouders in Tappen.

Op Mandarte Island was het Pirmin en Christophe gelukt om de muis te verdrijven uit mijn hok door alle gaten te dichten met bouwschuim. Echter, in onze wooncabine was inmiddels een ware oorlog aan de gang met de muis. Wanneer we een gat gedicht hadden met bouwschuim, was er de volgende ochtend een nieuw gat naast. Zelfs met alle gaten dicht leek de muis nog binnen te komen en nog flink zijn best te doen om het bouwschuim van binnenuit stuk te knagen. In een verwoede poging om een nieuw gat te dichten, spoot Pirmin een halve bus leeg waarvan het grootste deel langs de buitenmuur van de cabine droop om te eindigen in een gigantische hoop, een goede gelijkenis met een grote gele drol. Een avond later besloten we de muis te vangen, om zo te kijken waar zijn in- en uitgang was. Rond 10 uur s' avonds lukte om de muis op te sluiten in de prullenbak, waarna we alle 4 een hoek uitkozen om de muis naar zijn uitgang te laten rennen. De muis, nadat hij losgelaten was uit de prullenbak, rende een half uur in paniek in het rond zonder een uitgang te kunnen vinden. Zou het kunnen zijn dat we echt alle uitgangen hadden afgesloten? We besloten de muis door de deur vrij te laten, maar werden de volgende ochtend toch weer verrast door muizenkeutels op het aanrecht.

Dit werd gevolgd door een weekend bij de vrienden van mijn ouders Emelie en Warner, de ouders van Julie. De laatste keer dat ze gezien had was in 2000 toen ik met mijn ouders op vakantie was in Canada, het weerzien was vrolijk en heel erg vertrouwd. Hun huis is in het binnenland van British Columbia, in de glooiende heuvels van de Rocky Mountains, vlak bij de meren waar aan ik als kind heb gekampeerd. Een wandeling over de camping was dan ook een een reis terug in de tijd, evenals een wandeling naar de nabijgelegen waterval. Ook bevond ik mij even in een grotendeels Nederlands gezelschap, dus weer even Nederlands praten, Nederlandse kaas en Indonesisch eten. Een supergezellig weekend voor herhaling vatbaar!